شعر استاد مطهری برای امام خمینی

نشد ابرو خم از سنگینی بار قفس ما را 

که این سنگین سبک تر باشد از بال مگس ما را

به رغم عدل و آزادی خلاف هرچه در عالم 

به جرم راستی افکنده در زندان عسس ما را  

تنک پرمایگان توبه فرما را ز ما برگو 

گردنجانیم و نتواند خریدن هیچ کس ما را 

خود آزادی به دست آور که کس نفرستد این گوهر  

از آن سوی بحار و ساحل رود ارس ما را 

دموکراتش لقب بخشند هر خودرأی و خودکامی 

در این مکتب که معنی واژگون گردیده اسما را 

زبیت المال ملت گنجها سهم تبهکاران 

بیات آجر و صبحانه آب و عدس ما را 

اینجانب با این که فاقد طبع شعر است یک روز اشعار بالا را به ابیات ذیل استقبال کرد 

زمنزلگاه آن محبوب یاران را خبر نبود  

همی آید به گوش از دور آواز جرس ما را  

صبا از ما ببر یک لحظه پیغامی به روح الله  

که ای یاد تو مونس روز و شب در این قفس ما را  

به رغم کوشش دشمن نخواهد بگسلد هرگز  

میان ما و تو پیوند تا باشد نفس ما را  

سزاوار تو ای جان کنج زندان نیست منزلگه  

سزد گر خون ببارد از دو دیده هر نفس ما را  

رواق منظر دیده مهیای قدوم تو  

کرم فرما و بپذیر از صفا این ملتمس ما را  

تمام ملت ایران فکنده چشم بر راهت  

به راه عدل و آزادی ، نه باک از هیچ کس ما را 

منبع :سایت روایتگر